CACT E-STUDIO
Η Μαριάνθη Παπαλεξανδρή-Αλεξανδρή (γ. 1974, Πτολεμαίδα) είναι συνθέτης, εικαστικός (sound artist) και performer με βάση της το Βερολίνο. Το 2008 ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στη σύνθεση στο University of California.
Η απόλυτη ελευθερία στον πειραματισμό, η ικανότητα να παράγει νοήματα, να παρέχει εμπειρίες και να δημιουργεί καταστάσεις είναι βασικά χαρακτηριστικά της δουλειάς της Μαριάνθης Παπαλεξανδρή-Αλεξανδρή. Το σύνολο του έργου της επικεντρώνεται στην κατασκευή μουσικών οργάνων ή καλύτερα ηχητικών αντικειμένων, τα οποία γεννούνται μέσα από μια διακριτική και φιλόστοργη αποδόμηση και διαδικασία αποποίησης των αντικειμένων της. Τα ισχυρά θεμέλια στη μουσική εκπαίδευση και οι γνώσεις της στη σύνθεση, της επιτρέπουν να χειρίζεται με πλήρη άνεση τα αντικείμενα που δημιουργεί και επιπλέον να εξερευνά ετερόκλιτες πτυχές και εκφάνσεις της performance, όπως την οπτικοακουστική, τη διαδραστική και την παραστατική εγκατάσταση (performative installation). Εφήμερα και στατικά στοιχεία, το αντικείμενο και η έννοιά του (object-subject), η ύλη και το άυλο επίκεινται σε διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης και στη συνέχεια αποκτούν μια νέα ταυτότητα. Τα αντικείμενά της κατασκευάζονται ως όργανα που μπορούν να λειτουργήσουν με τη βοήθεια της ανθρώπινης ενεργητικής διαδικασίας, όπως κάθε συμβατικό μουσικό όργανο. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν αυτόνομα ακυρώνοντας και αμφισβητώντας το ρόλο του ερμηνευτή/εκτελεστή (performer), καθώς επίσης εξερευνούν και τις δυνατότητες της λειτουργίας του οργάνου χωρίς την εμπλοκή του εκτελεστή του. Επιπλέον, οι ηχητικές συνθέσεις, που προκύπτουν μέσα από την αλληλεπίδραση των αντικειμένων με διάφορες μηχανικές συσκευές και άλλα μέσα, δημιουργούν περιβάλλοντα στα οποία ο θεατής επιστρατεύει τα οπτικοακουστικά του αισθητήρια για να εισχωρήσει σε μια εμπειρία που τον ωθεί όχι μόνο σε μια απλή οπτική διερεύνηση αλλά και σε μια πιο ενεργή και ενδελεχή διαδικασία ακοής της παραγωγής του ήχου. Οι καθαρές και λιτές φόρμες των συνθέσεών της, οι οποίες επιτυγχάνονται μέσα από την οικονομία των υλικών αλλά και μέσων, υπονοούν τις μινιμαλιστικές διαθέσεις της καλλιτέχνιδος που επιχειρεί την ακραιφνή και άμεση συναισθηματική αλλά και διανοητική συμμετοχή του θεατή. Η εξερεύνηση του χώρου και του χρόνου και της οπτικοακουστικής τους υπόστασης καθίσταται εξίσου βασική στα έργα της Παπαλεξανδρή, καθώς η βαρύτητα αυτών των στοιχείων αυξάνεται μέσα από τη συνεχή και πλεονάζουσα ροή τους αναδεικνύοντας ενδεχομένως τη ρευστή έννοια της πραγματικότητας.
