CACT E-STUDIO
Ο Ανδρέας Λόλης γεννήθηκε το 1970. Αποφοίτησε με άριστα από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας ενώ με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Carrara της Ιταλίας. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Καθημερινά αντικείμενα, δείγματα κλασικής γλυπτικής.
Παλιά και πολυχρησιμοποιημένα υλικά αμπαλάζ, αποθήκευσης και μεταφοράς όπως χαρτόκουτα και προστατευτικά πλαστικά κομμάτια, σε ποικίλα σχήματα και σε φυσικές διαστάσεις, σκισμένα, ανοιχτά, άδεια, βρώμικα, τσακισμένα, αραδιασμένα τυχαία ή όχι το ένα δίπλα ή πάνω στο άλλο αποτελούν το χαρακτηριστικό θέμα στις μαρμάρινες γλυπτικές εγκαταστάσεις του Ανδρέα Λόλη.
Οι συνθέσεις των χάρτινων κουτιών και των φελιζόλ εκπέμπουν αυτόματα μια έντονη οικειότητα όχι μόνο διότι αποτελούν αντικείμενα πολλαπλής και αλλεπάλληλης χρήσης μέσα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της σύγχρονης καθημερινότητας, αλλά πολύ περισσότερο λόγω της περίτεχνα φιλοτεχνημένης επιφάνειάς τους και των σχολαστικά σκαλισμένων λεπτομερειών τους. Ο Ανδρέας Λόλης ανήκει στους δημιουργούς που ως δεξιοτέχνες και άριστοι τεχνίτες της μαρμαρογλυπτικής έχουν εδραιώσει, μέσω των πολύχρονων και υψηλού επιπέδου σπουδών τους αλλά και από την μαθητεία τους δίπλα σε σημαντικούς δασκάλους, γερά θεμέλια πάνω στα οποία χτίζουν αργά και σταθερά το προσωπικό τους έργο.
Με αξιοσημείωτη ευχέρεια, ο γλύπτης καταφέρνει κάθε φορά να μετατρέψει το καθημερινό και ευτελές σε αντικείμενο μοναδικής αισθητικής αξίας, αναπλάθοντάς το με ένα παραδοσιακό και πολύτιμο υλικό όπως είναι το μάρμαρο. Το συγκεκριμένο είδος μαρμάρου, το οποίο εισάγεται από το Μαρόκο, διακρίνεται για το σταχτί-γκρι χρώμα του, καθώς και για τις κηλίδες και τα νερά που το διατρέχουν συγχρόνως σε έντονες ή απαλές αποχρώσεις, στοιχεία τα οποία συμβάλλουν στην ακριβή απόδοση της φθαρμένης και κακομεταχειρισμένης όψη των συγκεκριμένων αντικειμένων.
Οι γλυπτικές συνθέσεις του Λόλη, όπως όλα τα επιτυχημένα έργα της σύγχρονης γλυπτικής, αποτελούν δημιουργίες λιγότερο εσωστρεφείς όσον αφορά τον περιβάλλοντα χώρο τους. Μέσα από το άνοιγμα της μορφής των αντικειμένων, ο γλύπτης δημιουργεί τις προϋποθέσεις έτσι ώστε ο περιβάλλων χώρος να μετατραπεί τελικά σε αναπόσπαστο κομμάτι του έργου. Για τον λόγο αυτό, τα μαρμάρινα χαρτόκουτα του Λόλη έχουν την ικανότητα να λειτουργούν εξίσου στον δημόσιο χώρο ως εγκατάσταση αλλά και μέσα στα όρια του εσωτερικού εκθεσιακού χώρου, είτε πρόκειται για μουσείο είτε για γκαλερί, φωτίζοντας σε κάθε περίπτωση την αέναη διάστασή τους στο χώρο αλλά και τον χρόνο.
Με μοναδική μαεστρία και αριστοτεχνική δουλειά ο γλύπτης κατορθώνει να δημιουργήσει αρχικά στον θεατή την ψευδαίσθηση ότι πρόκειται περί μάζας σκουπιδιών στοιβαγμένης στην άκρη του δρόμου, μιας αποθήκης, ενός εγκαταλειμμένου χώρου, ενώ ταυτόχρονα εκλαμβάνονται εύληπτα και ως ανεκτίμητα έργα τέχνης.
