CACT E-STUDIO
Η Χριστίνα Κάλμπαρη γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται.
Το σχέδιο με μολύβι, κάρβουνο, κιμωλία, υδρόχρωμα και οι αρχειακές φωτογραφίες με σχεδιαστικές επεμβάσεις είναι τα εργαλεία της δουλειάς της.
Ξεκίνησε να χρησιμοποιεί ως κύριο μέσο τη φωτογραφία το 2000, σε έργα όπου η απόκρυψη του σώματος και του προσώπου μέσω αντικειμένων είναι βασική και χαρακτηριστική. Συνεχίζει και το 2002 να φωτογραφίζει γυναικεία σώματα κρυμμένα, ενώ από το 2005 έως και σήμερα κυριαρχεί το σχέδιο με έμφαση τον κόσμο των παιδιών και κυρίως των μικρών κοριτσιών. Η κάθε είδους παραμόρφωση και η απόκρυψη των χαρακτηριστικών γίνεται σήμα κατατεθέν της, τόσο στα σχέδια όσο και στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες της.
Με αρκετά σουρεαλιστικό τόνο, με υπερτονισμό στοιχείων και ανατριχιαστικές πράξεις και λεπτομέρειες που θυμίζουν σκηνές από θρίλερ, περιγράφει τον παιδικό κόσμο και την παιδική ψυχολογία σαν μια σειρά από εφιάλτες και βασανιστήρια, άλλοτε περιγραφικά και άλλοτε απλά. Έναν κόσμο που είναι τόσο ιδιωτικός όπως το σπίτι και το παιδικό δωμάτιο όσο και δημόσιος όπως το σχολείο. Σε πολλές περιπτώσεις η απουσία μιας ενήλικης μορφής είναι έντονη, ενώ όταν υπάρχει, είναι εκεί μόνο για να μεταδώσει την ψυχοπαθολογία της στο παιδί και να το βασανίσει.
Τα καινούρια της έργα, όπως η σειρά Game Traps (2010), κινούνται στο ίδιο κλίμα με προηγούμενες δουλειές της μόνο που εδώ κυριαρχεί το χρώμα. Παιδικά παιχνίδια, «κοριτσίστικα», μετατρέπονται σε βασανιστικά ατέρμονες διαδικασίες ενώ για ακόμη μια φορά το φανταστικό και σουρεαλιστικό κλίμα επικρατεί.
Η επίσης καινούρια σειρά Unfolding Absence (2010) αποτελείται από ασπρόμαυρες, παλιές φωτογραφίες κοριτσιών (γυναικών?) σε κάποιο ιδιωτικό οικοτροφείο ή ίδρυμα που παίζουν, διαβάζουν, περπατάνε στην εξοχή και από φωτογραφίες υπηρετριών που καθαρίζουν ένα σπίτι. Στις εικόνες αυτές έχει επέμβει η καλλιτέχνης, κατασκευάζοντας μαύρα μορφώματα που είτε κρύβουν τα γυναικεία πρόσωπα είτε παρούσιάζονται σαν κάποιου είδους πειραματόζωα προς εξέταση.
Στο σύνολο της εικαστικής δημιουργίας της η Κάλμπαρη ανακατασκευάζει ή δημιουργεί από την αρχή ενοχλητικές εικόνες βίας, ψυχολογικής και σωματικής, βίας που ασκείται πάνω στα παιδιά είτε από άλλα παιδιά, μέσω φαινομενικά αθώων ομαδικών παιχνιδιών, είτε από ενήλικες. Τα έργα της συχνά μοιάζουν με εικόνες όπως θα τις έβλεπε και θα τις ερμήνευε ένας ενήλικας μέσω της παθολογίας της σύγχρονης κοινωνίας, έχοντας ήδη αφαιρέσει από το μυαλό και την εμπειρία του κάθε είδους αθωότητα και αγνότητα.
Κείμενο του καλλιτέχνη
Λίγα λόγια για τη δουλειά μου
Στόχος της δουλειάς μου είναι να εκφράσω τις βαθύτερες αγωνίες μου και να δώσω μορφή στους πιο ενδόμυχους φόβους μου. Ο παραλογισμός της ανθρώπινης κατάστασης και ο φόβος του θανάτου είναι τα βασικά υπαρξιακά θέματα που με απασχολούν και τα οποία προσπαθώ να προσεγγίσω κυρίως μέσα από την ανάκληση της παιδικής μνήμης.
Η παιδική ηλικία ως εκ τούτου αποτελεί σημείο αναφοράς για την εικονογραφία μου. Επικεντρώνομαι στη σκοτεινή πλευρά της και ιδίως στις βίαιες εκφάνσεις της, άμεσες ή συγκαλυμμένες. Το παιδί, όταν έρχεται αντιμέτωπο με τον εξουσιαστικό κόσμο των ενηλίκων, καταλήγει συχνά να έρχεται σε ρήξη με τον ίδιο του τον εαυτό λόγω της αθωότητας και της άγνοιάς του. Παγιδεύεται αναπόφευκτα σε ένα σύνολο συστημάτων - γονικό, εκπαιδευτικό, θρησκευτικό, κοινωνικό - και χειραγωγείται από πλαίσια έλεγχου, πειθαρχίας, κανόνων και απειλών, που καθρεφτίζουν πάνω του την παθογένεια της κοινωνίας όπου ζει.
Αυτή η σωματική, πνευματική και ψυχολογική βία, άλλοτε συνειδητή και άλλοτε αθέλητη, που συχνά φορτώνει τα παιδιά με συμπλεγματικές και μιμητικές συμπεριφορές, αποτελεί για μένα το πεδίο ενδιαφέροντός μου. Οι εικόνες μου επιδιώκουν να αποτυπώσουν αυτή ακριβώς τη σκοτεινή πλευρά του Εγώ, μέσα σε ένα τρυφερό αλλά συγχρόνως άγριο σύμπαν.
Τα μέσα που χρησιμοποιώ για να αποτυπώσω τις εικόνες αυτές είναι κυρίως το σχέδιο και η φωτογραφία. Η δουλειά μου αναπτύσσεται σε ενότητες στις οποίες κάθε φορά πειραματίζομαι με διαφορετικές αναζητήσεις σχετικά με το εκάστοτε μέσο. Ο απώτερος στόχος όμως και ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των ενοτήτων είναι πάντα ο ίδιος: η δημιουργία «ψυχολογικών» εικόνων που θα αναπαριστούν με τρόπο μεταφορικό την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Χριστίνα Κάλμπαρη
