CACT E-STUDIO

It was a moment, and it passed.

I already see the furniture around me, the old designs on the wallpaper, the sun through the dirty windows. I saw the truth for a moment ... Not knowing oneself is living. Knowing oneself badly is thinking. Knowing about oneself suddenly, as in this glowing moment, is suddenly to have the notion of the intimate monad, the magic word of the soul.

F. Pessoa, The Book of Disquiet

 

Η διαύγεια, επιδίωξη κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου· να μπορεί να βλέπει τον κόσμο και τη ζωή καθαρά, να μην παρερμηνεύει την πραγματικότητα, να εντάσσεται αρμονικά σε αυτήν. Η δουλειά του Στράτου Ντόντση είναι αυτό ακριβώς. Ένα καθαρό, ανόθευτο βλέμμα, στραμμένο σε μια πραγματικότητα ρεαλιστική –ενίοτε υπερβολικά ρεαλιστική.

Οι φωτογραφίες του διαθέτουν την ηρεμία της αποδοχής αλλά και την ανησυχία του κριτικού βλέμματος. Υπαρξιακές σχεδόν, άρτιες συνθετικά, πλούσιες σημειολογικά, είναι εικόνες που για κάποιους ίσως δε σημαίνουν τίποτα, ενώ για άλλους τα πάντα. Έτσι απλά.

Η προσέγγιση της πραγματικότητας από τον Ντόντση είναι χαμηλόφωνη, χωρίς περιττές λεπτομέρειες ή ανώφελες εντάσεις. Η προσοχή του είναι εστιασμένη με συνέπεια σε ένα γνώριμο πανίσχυρο δίπολο, αρχετυπικό και καθ’ όλα ουσιαστικό, αυτό της δύναμης και της αδυναμίας.

Παράδοξες σκηνές από μια νεκρή φύση-memento mori, σε ένα διόλου εξωραϊσμένο πλαίσιο, ένα ζουμερό ηλιοβασίλεμα, σταυροί λευκοί, σύμβολα και μνημεία ορθωμένα στις κορυφές μιας πάσχουσας πραγματικότητας. Εικόνες ζωής, σκηνές, σκέψεις, σύμβολα αναζήτησης της αρμονίας, λεπτομέρειες ενός κόσμου που πλαισιώνεται από έναν μισογκρεμισμένο φράχτη και προσπαθεί να κρατά ισορροπίες.

Είναι αναπόφευκτες οι αντιστοιχίες με μία (υπό κατάρρευση;) χώρα, η οποία ωστόσο αναζητά ισορροπίες, αφουγκράζεται διεξόδους, διαθέτει τη δύναμη αποδοχής, ερμηνείας και ανατροπής της πραγματικότητας, και σίγουρα δεν αρκείται στην παθητικότητα.

Μέσα από τη δύναμη της υπερρεαλιστικής εικόνας, ο Ντόντσης μας εισάγει με τις φωτογραφίες του και στη δύναμη του νοήματος: προσωπικού όσο και πολιτικού, τρυφερού όσο και σκληρού, προστατευμένου όσο και εκτεθειμένου. Αποτυπώνει –ή και σκηνοθετεί– εικόνες της καθημερινότητας, αντικείμενα, ανθρώπους και τοπία που ερευνά και αφουγκράζεται. Πάνω και πέρα από όλα, μας συστήνει την ειλικρίνεια ενός αεικίνητου βλέμματος.

Μην κρατήσετε το δικό σας αδρανές.

Α.Λ.